امارگیر حرفه ای وبلاگ و سایت

نتيجه حبِّ دنيا

«مَنْ أَحَبَّ الدُّنْيا ذَهَبَ خَوْفُ الاْخِرَةِ مِنْ قَلْبِهِ وَ ما أُوتِىَ عَبْدٌ عِلْمًا فَازْدادَ لِلدُّنيا حُبًّا إِلاَّ ازْدادَ مِنَ اللّهِ بُعْدًا وَ ازْدادَ اللّهُ عَلَيْهِ غَضَبًا.»:

هر كه دنيا را دوست بدارد، خوف آخرت از دلش برود، و به بنده اى دانشى ندهند كه به دنيا علاقه مندتر شود، مگر آن كه از خدا دورتر و مورد خشم او قرار گيرد.

بعد از اون يه سر برم
سر تربت حسين . . .

زير زنجير بلا، گوشه ي زندان امروز

لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَن كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا
قطعاً براى شما در [اقتدا به‏] رسول خدا سرمشقى نيكوست: براى آن كس كه به خدا و روز بازپسين اميد دارد و خدا را فراوان ياد مى ‏كند.

احزاب/آيه 21

جريان مباهله، يكي از داستان هاي زيبا و جالب قرآني و تاريخي است كه در زمان حيات رسول خدا(صلي الله عليه وآله) واقع شد و تأثير عظيمي بر نصاراي بني نجران گذاشت. فاطمه زهرا (عليهاالسلام) به عنوان فرزند رسول خدا(صلي الله عليه وآله) در اين ماجراي مهم به همراه فرزندان خردسالش، حسن(عليه السلام) و حسين(عليه السلام) در كنار پدر و شوهر بزرگوارش، شركت كرد.(59) همراه بردن فرزندان در روز مباهله، موجب شد كه هيأت بني نجران از تصميم خود منصرف شوند و به صلح با رسول الله(صلي الله عليه وآله) تن دهند. وقتي اسقف نجران، پيامبر(صلي الله عليه وآله) و همراهانش را ديد، وحشتي عجيب در قلبش پديد آمد و گفت: چهرهايي را مي بينم كه اگر از خدا بخواهند تا كوه از جايش كنده شود، مي شود. او رو به ياران كرد و اظهارداشت: اگر با اين گروه مباهله كنيد نسل يهود، تا ابد از روي زمين برچيده خواهد شد.(60) اين ماجرا سبب شد كه در همان مكان، مسجدي به نام مسجد مباهله ساخته شود كه امروز محل اجتماع مسلمانان است.

« إلهي! من لي غيرك، أسأله كشف ضرّي والنّظر في أمري:
معبودا! من جز تو چه كسي را دارم كه از او بخواهم رنجوري مرا بر طرف كرده و نظري به امورم نمايد. دعاي كميل »

سلام دادن به كودك

معصومين(عليهم السلام) هر جا به كودكان برخورد مي كردند، به آنها سلام مي دادند. در سيره رسول خدا(صلي الله عليه وآله) آمده است كه آن حضرت اين كار را بارها انجام داد و همواره كودكان را نوازش مي نمود. انس بن مالك مي گويد: سيره رسول خدا(صلي الله عليه وآله) اين بود كه هرگاه كودكان را مي ديد، به آنها سلام مي كرد و سريع مي گذشت.(61)